52
ζούσε απομονωμένο, στους
δικούς του ρυθμούς και το οποίο
στα 1916 γίνεται η κοινότητα
Τολού. Μια σχέση που κρατά ως
σήμερα, καθώς το Τολό διαθέτει
το μεγαλύτερο αλιευτικό στόλο της
Αργολίδας.
Κατά τη διάρκεια του Β΄
Παγκοσμίου πολέμου στο Τολό
εγκαταστάθηκε Ναυαρχείο του
γερμανικού και ιταλικού στόλου. Οι
κάτοικοι υπέφεραν πολύ. Οι άνδρες
υποχρεώνονταν να παραδίδουν
την ψαριά τους στους κατακτητές
και τα γυναικόπαιδα να τους
υπηρετούν. Από τα μέσα του 20ου
αιώνα με υπόβαθρο τη φυσική
ομορφιά του κόλπου, την ηρεμία
του τοπίου και τους κοντινούς
αρχαιολογικούς χώρους, το Τολό
αλλάζει και μετατρέπεται σε ένα
διαρκώς εξελλισόμενο τουριστικό
θέρετρο που φιλοξενεί τουρίστες
από πολλά μέρη της γης.
Σύμφωνα με την παράδοση, η
ονομασία της περιοχής αποδίδεται
σ’ έναν Φράγκο Επίσκοπο τον
Τζων Τόλος, γύρω στο 1200 μ.Χ.,
που έζησε για χρόνια στην περιοχή
και ο οποίος έχει ενταφιαστεί στην
κορυφή του βουνού της Ρόμβης.
Κατά μια άλλη εκδοχή, την περίοδο
της ενετοκρατίας ονομάστηκε Port
d’ Aulon ( Λιμάνι της Αυλώνας).
Με την πάροδο του χρόνου
μετονομάστηκε σε Τωλόν και
σήμερα πλέον ονομάζεται Τολό.
was granted to the refugees coming
from the island of Crete, trying to escape
the purges of the new conqueror, the Egyp-
tian Viceroy Mohammed Ali, who had been
granted the island in return for rendering
services to the Ottomans. In 1834, by Royal
Decree, a city was established at the port
of Tolo and named Minoa in honor of the
King of Crete, Minoa. After the liberation of
Crete, the refugees who remained in the re-
gion turned to their great love, the sea, and
created a small and picturesque fishing village
that was isolated. It was virtually untouched
by the outside world and followed its own
rhythms until 1916, when the community of
Tolo was established. This is still so to this
day, and today, Tolo has the largest fishing
fleet in Argolida. During the Second World
War, the German and Italian naval force
were stationed in Tolo. The local residents
suffered greatly. The fishermen were forced
to hand over their entire catch to their con-
querors and women to serve them. From the
mid 20th century and on, Tolo changes and
becomes an increasingly developing summer
resort. The natural surroundings, the beauty
of the Gulf, the tranquility of the countryside
and the nearby archaeological sites make
Tolo a popular destination for tourists from
all over the world.
According to tradition,
the name of the region is derived from a
Frankish Bishop, John Tolon. It is said that
at around 1200 AD, the Bishop, who is
buried on the mountain of Romvi, lived for
years in the area. Based on another tra-
dition, during the Venetian domination the
region was named Port d’ Aulon, and over
the years, it evolved to “Tolo”.
das isoliert und nahezu un-
berührt von der Außenwelt
seinem ganz eigenen Rhythmus
folgt, bis es 1916 in die Ge-
meinde Tolo eingegliedert wird.
Das ist nach wie vor so, und heute
hat Tolo die größte Fischereiflotte
ganz Argolidas. Während des
Zweiten Weltkriegs ist der Marin-
estab sowohl der italienischen als
auch der deutschen Heeresflotte
in Tolo stationiert. Die Einwohner
des Ortes haben sehr darunter zu
leiden. Die Fischer sind gezwun-
gen, den Besatzern ihre gesamten
Fänge zu übergeben und auss-
chließlich für sie zu arbeiten. Ab
der Mitte des 20. Jh. verändert
sich Tolo aufgrund der naturgege-
benen Schönheit seines Golfs, der
Ruhe und Abgeschiedenheit der
Umgebung und natürlich auch
wegen der nahen, archäologischen
Plätze. Es wird zu einem sich stän-
dig weiterentwickelnden Urlaub-
sort, zu einem beliebten Reiseziel
von Touristen aus aller Welt.
Die Überlieferungen besagen, dass
der Name der Gegend entweder
vom Namen der Zufahrt zum
Hafen stammt, oder aber, dass er
ihr 1200 na. Chr. von einem auf
dem Berg beerdigten, fränkischen
Bischof gegeben wurde, der sie
„De l´eau“ (französisch für Was-
ser) nannte, woraus sich Laufe
der Jahre „Tolo“ entwickelte.
pocket-guide
.gr
ματιές στο παρελθόν
a glimpse of the past Ein Blick in die Vergangenheit
