Ακροναυπλία

Ακροναυπλία

Τo παλαιότερο κάστρο του Ναυπλίου βρίσκεται απέναντι από το Μπούρτζι, ακριβώς στην είσοδο του Αργολικού κόλπου και ενώνεται με την ξηρά μόνο από το βορρά με τη χαράδρα της Αρβανιτιάς.  Κατοικημένος από τους προϊστορικούς χρόνους, ο βράχος της Ακροναυπλίας προσφέρει πανοραμική θέα. Από τη μια μεριά την  παλιά πόλη με τις αμέτρητες κεραμοσκεπές που διακόπτονται  εδώ και εκεί από τις κορυφές των υπεραιωνόβιων δένδρων και από τα καμπαναριά των εκκλησιών και το μοναδικό Μπούρτζι  που στέκεται ακίνητο στη μέση του λιμανιού. Και  από την άλλη μεριά τη φορτωμένη με φραγκόσυκα που κρέμονται από τα βράχια μαγευτική θέα του κόλπου του Ναυπλίου και της παραλίας της Αρβανιτιάς, που κρύβεται κάτω από το επιβλητικό Παλαμήδι. Για πρώτη φορά οχυρώνεται τον 7ο π.Χ. αι., όμως λίγα διασώζονται από εκείνη την περίοδο. Τα βυζαντινά χρόνια στα τέλη του 12ου αι. ενισχύονται οι οχυρώσεις, αλλά και οι Φράγκοι θα κάνουν σημαντικά έργα για την οχύρωσή του,  μετά το 1210 που κατακτούν το Ναύπλιο. Τα βασικά οχυρωματικά έργα που σώζονται μέχρι σήμερα έγιναν αργότερα, κατά την Α’ Ενετοκρατία (1389-1540) από τον Pasqualligo και τον μηχανικό Gambello, οπότε  χτίστηκε και το κάστρο των Τόρων στο ανατολικό άκρο της  χερσονήσου, ενώ το 1702 κατά τη Β’ Ενετοκρατία ξεκίνησαν ανακατασκευές στο οχυρό, οπότε και προστέθηκαν πέντε κανόνια ίδιου μεγέθους, που ενίσχυαν την άμυνά του, ο γνωστός έως σήμερα  προμαχώνας των «πέντε αδελφών». Λέγεται επίσης ότι το φρούριο επικοινωνούσε με μυστική δίοδο με το Παλαμήδι. Η Ακροναυπλία χρησίμευσε ως φρούριο μέχρι την ελληνική επανάσταση. Ο Καποδίστριας έχτισε εκεί στρατιωτικό νοσοκομείο, χρησιμοποιήθηκε ως φυλακή και επί Γεωργίου Α’ η Ακροναυπλία μετατράπηκε σε στρατώνα.